İLYASIN YAZISI

NUR YÜZLÜM,Bu mektubu yazarken insan senin yanında olamadığı için o kadar üzülüyor ki sultanım. Allah(c.c.) “ sen olmasan bu dünyayı yaratmazdım” demiş. Senin adını kendi adının yanına koymuş. Bu aşk değilde nedir. İli cihan sultanının savaşta dişleri kırılıyor, orası burası yaralanıyor, bunlar ne biçim insan sultanım. Allah’ın elçisi itilip kakılıyor, küçük düşürülüyor sultanım. O zaman ki insanlar değerini bilemedi. Ne mutlu o cemalini gören, elini tutup yüzünü öpen insanlara ki denin şefaatin altındalar. Ya biz ne yapalım sultanım. Bir yandan Allah’ın bir yandan senin hasretin içimizi kavuruyor.Senin değerin bilinmedi. O insanlar seni hak etmedi sultanım. Biz bugünkü Müslümanlık seni hak ediyoruz ama sen yoksun. Yukarıdan sende bizim hâlimize üzülüyorsun.Ey sultanım seni itip kakan, üzen insanlara buradan lanet ediyorum. O Ebu Cehil, o Ebu Leheb işte onlar dinsizlerin başı.Ey sevgili peygamberim, ben senin adını duyunca ürküyorum. İçim sevinçle doluyor. Sen ki bir parmağın ayı yarıyor. Sen ki tükürüğüm şifa veriyor. Nasıl üzüyorlar seni peygamberim. Senin elini tutmayı, o mübarek mührünü öpmeyi o kadar isterdim ki. O iki milyar yıl içerisinden –sadece- o en güzel altmış üç yıl olan senin zamanında yaşamayı isterdim. Şimdi belki gözlerim doluyor. Belki ağlıyorum ama asla üzülmüyorum. Çünkü sana kavuşacağımı elbet kavuşacağımı çok iyi BİLİYORUM.Son peygamber Hz. Muhammed’eİLYAS