DURMUŞUN YAZISI

PEYGAMBERİM,Sevgili Peygamberim, kalbimde seni yerini, sana olan sevgimi anlatamam ama insan sevdiğini sevdiğine söylemezse olur mu? Sana olan sevgimi nasıl anlatayım. Benim seni sevdiğimi bilmeni ne kadar çok isterdim, beni tanımanı, beni de senin sevmeni. Bir bilseydin sana olan sevgimi, bir bilseydim senin de beni nasıl sevdiğini.Senin sevgini kazanabilmek için ne yapabilirim Ya Resulallah. Kendimi o kadar dünya işlerine kaptırmışım ki ben bile ne yaptığımın farkında değilim. Sanki sonbaharda bir ağaçta kalmış son bir yaprak gibi kendimi yalnız hissediyorum. Ve rüzgâr beni almış koparmış, uçuyorum bilmediğim yerlere. Rüzgârın eline esir olmuşçasına dünyanın zevklerine esir olmuşçasına rüzgârla uçuyorum. Sonra bir nur denizine düşüyorum. O Sensin Ya Resulallah. Seni buldum ya Ya Resulallah, rüzgâr beni uçurmasın. O nur denizinde boğulayım. Senin nurunla ben de nurlanayım Beni yanından ayırma Ya Resul, beni bırakma. Beni rüzgâra bir daha verme. Seni yanındayken bütün kötülüklerden uzak olurum. Senin yanında olmak, sana kavuşmak, senin de beni sevdiğini bilmek. Başka ne isterim ki. Bütün insanlar senin sevginle yanarken seninde beni sevdiğini bilmek…Allah’ım bize peygamberimizin ahlâkıyla yaşamak nasip et. Peygamberimizin sevgisine lâyık olalım. Bu dünyada sana hasret yaşıyoruz Ya Resulallah. Bu dünyada görmedik nur yüzünü, olmadık yanında, savaşmadık da şehit bile olamadık senin yolunda… Bu aciz ümmetini ne olur sev Ya RESULALLAH! DURMUŞ